Frambuaz

"kitap okumak bence çok önemlidir. bence ben çok kitap okurum. bir kütüphane odası olması lazım her evde bence. türkiye'de kitap okumuyor bence..okumuyor.... akp.. bence akparti de o yüzden iktidar, hala... kitap kitap. okumak gerek. mühim. muhakkak gerekli, bence.. şarkısı da var hatta.

Oku derim kendine citap
Citap, dünyaya citap
Herkese citap
Eline, beline, cebine citap.

istatistikler de ortada. senede şu kadar kitap okuyup günde bu kadar televizyon izliyormuşuz! vah bize.. seda sayan ve magazin programları... hep onlar yüzünden.. "CEHENNEM SEDA SAYAN'DIR".
bilmemnerede ise adamlar şu kadar kitap okuyormuş, biliyon mu? harakiri yapmayacakları zaman kitap okuyormuş gassste okuyormuş japon. sonra da fotoğraf çekiyormuş.. okumak... fotoğraf..
***
diyerek giriyorum konuya. bursa'da olduğum günlerde, haftasonları oylum talu'nun programını izleyip espriler yapmak, bir aile geleneğimiz oldu artık. üç hafta önce yine bu programı izliyorum. rachmaninoff filan diyerek açtı programı. arada ingiliz aksanına yakınsayan bir türkçe kullanımı ile sununca bunu, ben de sandım ki hakikaten ben izlemeyeliberi kadın kendini geliştirdi filan. birden, "bugün aynı zamanda ispanya iç savaşı'nın sona erdiği gün, merak ediyorum, acaba ispanyollar da bu günü kutluyorlar mıdır bizim bayramlarımız gibi?" deyü bir cümle kurdu. ben yanlış duydum zannettim de şaşkınlıkla ablama baktım. o da aynı şaşkınlıkla bana bakıyor. franco'nun savaşı kazanması pek hoşuna gitmiş, pek mutluydu tüm program boyunca. kitappp gibi...

neyse bu hafta ise genco erkal'ı çağırmış. yine bursa'dayım filan. merak ettik, açtık. son günlerde nispeten kısa etekler giyiyor diye daha da meraklı açtım, ama hayal kırıklığı, pantalonu var.
başladı klasik sorulara. sizin kütüphaneniz nasıl? kitap okumak neeee kadaaar güzzel bir şey, değil mi? filan gibi saçma sapan şeyler.
işte konu bu. kitap okumak diye bir kavram var.

ortalama okuyan insanlarda, elde eşantiyon görevi ve hobi olarak işlev gören bir meret kitap okumak. misal wow'dan dota'dan kalkarsın. bir the secret okursun, da vinci okursun filan. soran olunca da, işte akşam kitap okudum, çok güzel hareketler bunlar izledim. ikisi de pek güzeldi, filan dersin.

gününün bir kısmını okumaya ayıran insanlar için de başka türlü tezahür ediyor bu meret.
kitap okumak'ın kızkardeşi de büyük adam olmak zira. okursun, öğrenirsin, büyük adam olursun filan.

yok klasik entel eleştirisi filan yapma değil amacım. ama şu var. bazen bana bir kitap ismi söylüyorlar. hayatımda duymamışım, yazarını da duymamışım. yayınevini duymamışım. bak, her hafta en aşağı bir saatim kitapçıda geçer. okumamış, duymamış olsam illa görürüm yani. içimden bunlara şöyle bir küfür edesim geliyor. bre dostum! okunası 4500 kitap var, hangi ara bunları geçtin de geldin o kitaba?

böyle komplekslerim yok lakin bazı gençler gerçekten, kimsenin bilmediği bir şeyler okumuş olmak için kitap okuyorlar. bak bunu ciddi gözlemledim. bunuın da amaçsızlıktan kaynaklandığını düşünüyorum.

insan niye okur; başka türlü yaşayamadığı için okur. canı sıkılmıştır, kısa bir şeyler okur. bol zamanı vardır, uzun bir şeyler okur. sınavı vardır, kaytarmak için okur. hayat stili oturtmak, oralardan faydalanmak için okur. insanlara hikayeler anlatmak için okur. (ama bu hikayeler, şöyle bir kitap var, mutlaka okumalısın! gibi yargı içeren değil, anektodlar filandır)

yöntemi nedir bunun. yazarın en ünlü kitabını okursun önce, sonra biyografisini okursun. beğendiysen veya okumalıysan (zira dostoyevski'yi misal, beğenmesen de okuman gerekir) baştan sona okursun, sonra eleştiri yazılarını okursun. sonra tahliller yaparsın. yani uzuuun bir süreçtir bu. ortalama bir üniversite öğrencisi dostoyevski'yi 2 buçuk ayda okumuş olabilir. daha aşağı zaman söyleyen varsa, söylesin, beri gelsin, tartışalım.

ne anlatacaktım nereye geldim bak. kitap deyince söyleyecek çok fazla (hemen hepsi de klişe ve derinliksiz) şeyim oluyor. punch line'ın dahi hep eksik kaldığından ötürü böyle güzel resimlere başvurmak zorunda kalıyorum :