bu durduk yerde burun kanama olayları bende pek olmazdı. hatta hiç olmazdı. bi geçen sene bi tane olmuştu, hayatım boyunca hatırladığım tek şey o. hadi onda sinir stres vardı diye açıklayabiliyorum olayı. (yani bu sinir stres, o burundaki kan damarına nasıl etki ediyor, tam anlamasam da anlamış gibi davranıyorum)
ama biraz önce, gerçekten durup dururken kanadı bu burun. taraf gazetesindeki 'her-taraf' köşesini okuyordum internetten, sakin sakin. bir taraftan da gazpacho'nun 2004 yılı albümünü dinliyordum. böyle bir sümkürme geldi. mendili elime aldım. baktım, bayağı bayağı bir kan var. korktum. bi 10 dakika bayağı bir kanadı, 100lük selpak'ın 3te biri gitti vallah billah.
doktor olacak olan felaket tellalı ablam, insanların burun kanamasından bile ölebileceğini söylüyordu.
böyle boktan bir şey için ölürsem, mezarıma tükürün, hatta sümkürüp sümüğünüzü filan da atın. hakettim.
onu bunu bırak da, burun bile fark etti. (işte dostoyevski'nin burnu memur oluyor, bizimki sadece kanıyor) blogcu olacaksan siyasetle uğraşmayacaksın -hele taraf gibi sorosçu gazete, ıyy- bir de indie müzik dinleyeceksin, neo progresif olmaz. isminde progresif var, ıyy. iyrenç. bak, burun kanar işte, bu ceza bana az bile.
(ne boktan yazı oldu amk)
0 Comments:
Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa